Baza danych graficznych

OFERTA DLA SAMORZĄDÓW:

ZAWARTOŚĆ MODUŁU

Bazy działek

Bazy działek to struktura obiektowa przeznaczona do przechowywania informacji o obiektach powierzchniowych, ograniczonych liniami opartymi na punktach, przy czym każdy obiekt powierzchniowy oraz punkt, powinny mieć swój unikalny identyfikator. W praktyce najczęściej w tej strukturze przechowywane są dane dotyczące działek ewidencyjnych, konturów klasyfikacyjnych oraz użytków gruntowych. Specjalny tryb edycji bazy działek oraz dodatkowe analizy dostępne w programie, ułatwiają utrzymanie ciągłości oraz prawidłowej topologii bazy, np. program nie pozwala zapisać do bazy działki, konturu czy użytku, który nie posiada zamkniętej powierzchni albo którego numer już znajduje się w bazie. Z poziomu programu EWMAPA możliwy jest szybki dostęp do danych opisowych ewidencji gruntów (baza programu EWOPIS). Specjalne interfejsy pozwalają sprawdzić informację o wskazanej na mapie działce lub grupie działek, albo wyszukać lub zaszrafurować działki spełniające wybrane warunki w części opisowej ewidencji gruntów. W jednej bazie programu EWMAPA można mieć dostęp do wielu baz działek, konturów i użytków, np. w bazie danej jednostki ewidencyjnej, można skonfigurować jako dodatkowe działki wszystkie jednostki sąsiednie. Może to ułatwić analizę spójności granic sąsiadujących ze sobą jednostek ewidencyjnych.

Warstwy

Warstwy to tematyczne nakładki, które po nałożeniu na siebie tworzą pełną treść tworzonej mapy. Można na nich zapisywać dowolne struktury: linie, łuki, okręgi, teksty oraz symbole. Każda warstwa ma swoje parametry drukowania i wyświetlania danych, co ułatwia przeglądanie (interpretację) treści mapy oraz tworzenie wydruków map. Wyróżnia się dwa rodzaje warstw: tekstowe i liniowe, a każda warstwa może zawierać dowolną liczbę podwarstw. Wszystkie warstwy są w programie pogrupowane na trzech poziomach klasyfikacyjnych:

1. poziom – katalogi z warstwami; powinny to być grupy warstw dotyczące odrębnych tematycznie zagadnień; w przypadku mapy zasadniczej mogą to być dane GESUT, EMUiA, BDOT500. Każdy katalog z warstwami może zawierać dowolną liczbę warstw i podwarstw.
2. poziom – warstwy; powinny one odpowiadać poszczególnym obiektom tworzącym treść mapy; na przykład w przypadku mapy zasadniczej odrębną warstwę powinny stanowić ogrodzenia, a inną krawędzie jezdni.
3. poziom – podwarstwy; tworzone są w ramach warstw, można na nich podzielić wprowadzane elementy ze względu na jakiś istotny atrybut; na przykład w przypadku mapy zasadniczej odrębną podwarstwę powinny stanowić przewody wodociągowe pozyskane z bezpośredniego pomiaru geodezyjnego, a odrębną pozyskane ze wskazań branżowych. Każda podwarstwa może zawierać dowolną liczbę podwarstw (przynajmniej jedną).

Program pozwala na tworzenie nowych warstw przez użytkownika, ale w przypadku tworzenia mapy zasadniczej, udostępnia również gotowe rozwarstwienie, które każdy użytkownik może wykorzystać. Zostało one zaprojektowane na podstawie wytycznych technicznych K.1.1.

Linie i symbole

Standardowo do EWMAPY podczas instalacji dodawane są biblioteki linii i symboli. Wśród nich można wyróżnić biblioteki geodezyjne (zawierające symbole i linie zgodne z zasadami tworzenia mapy zasadniczej) oraz biblioteki do modułów związanych z planowaniem przestrzennym (moduły: Plan zagospodarowania przestrzennego, Studium zagospodarowania przestrzennego, Warunki zabudowy). Ponadto, każdy użytkownik EWMAPY ma możliwość utworzenia indywidualnych bibliotek i używania ich podczas pracy.

Obiekty

Obiekty są unikalną strukturą danych, tworzącą „nadbudowę” nad warstwami. Podstawowa idea obiektów polega na tym, że pod jednym identyfikatorem gromadzone są elementy z różnych warstw, które stanowią funkcjonalną całość (np. budynek). Ważną cechą bazy obiektów jest jej hierarchizacja. Obiekty pogrupowane są w katalogi z warstwami, następnie w kody obiektów, a każdy obiekt posiada swój unikalny identyfikator. W EWMAPIE można wyróżnić 4 typy obiektów: powierzchniowy, linia łamana, graf oraz złożony, które w procesie konfiguracji obiektów przypisywane są poszczególnym kodom obiektów. Podczas tworzenia danego obiektu aplikacja sprawdza czy wszystkie elementy do niego włączone tworzą strukturę zgodną z ustawionym dla kodu typem i uniemożliwia zapis w przypadku braku zachowania topologii. Podstawową zaletą tej struktury danych jest fakt, iż do każdego obiektu można przypisać dane opisowe. Dane te mogą być przechowywane w zewnętrznej bazie danych. W takim wypadku połączenie z obiektem w EWMAPIE następuje poprzez unikalny identyfikator obiektu. Dla każdego kodu obiektu można również, według potrzeb użytkownika, utworzyć zintegrowaną (wbudowaną w strukturę bazy w EWMAPIE) tabelę z danymi opisowymi. Tabela ta jest jednopoziomowa i może zawierać dowolną liczbę pól opisowych, które z kolei mogą być skonfigurowane jako pola tekstowe, liczbowe, logiczne lub słownikowane. Utworzenie obiektów z elementów na warstwach oraz powiązanie z nimi atrybutów opisowych daje możliwość wykonywania wielu analiz przestrzennych.

Operaty

Jednym z niezbędnych atrybutów elementów stanowiących mapę numeryczną, jest informacja dotycząca materiałów źródłowych, na podstawie których zostały one wprowadzone do bazy, a więc na temat operatów geodezyjnych. Każdy element mapy może posiadać atrybut w postaci numeru operatu. Dzięki temu możliwy jest szybki dostęp do papierowej dokumentacji źródłowej. Pozwala to również na sprawdzenie informacji o operacie, zawartej w bazie programu OŚRODEK. Jest to szczególnie istotne z punktu widzenia służby geodezyjnej i szybkiego dostępu do materiałów źródłowych, np. na etapie wydawania ich wykonawcom prac oraz wyjaśniania różnego rodzaju problemów wynikających z treści mapy.

Szrafury

SZRAFURY Szrafury są wektorową strukturą powierzchniową i w ogólnym znaczeniu pozwalają na zakolorowanie zamkniętych powierzchni na mapie według zadanych warunków i kolorystyki zdefiniowanej przez użytkownika. Nową szrafurę można wykonać manualnie, w oparciu o elementy wektorowe tworzące zamkniętą powierzchnię, lub też utworzyć ją poprzez wykonanie zapytania przestrzennego. W pierwszym wypadku wykonanie szrafury oparte jest na wskazaniu zamkniętego obszaru do zaszrafurowania. Obszar ten może być utworzony przez elementy wektorowe, wkreślone na warstwach lub zawarte w bazie działek. Zamkniętą powierzchnię można również wkreślić tymczasowo markerem powierzchniowym. W drugim wypadku szrafurowanie wykonywane jest na podstawie zadanych warunków i tym sposobem mogą zostać zaszrafurowane wkreślone na warstwie liniowej zamknięte powierzchnie, opisane tekstem w środku regionu, jak również obiekty powierzchniowe lub obszary zapisane w strukturze działek. EWMAPA udostępnia 3 rodzaje szrafur: nieprzezroczyste i nieedytowalne, przezroczyste i nieedytowalne, przezroczyste i edytowalne. Wykonaną szrafurę można zapisać do pliku lub wyeksportować do formatu .shp.

Rastry

Przez rastry należy rozumieć wszelkie zeskanowane obrazy (monochromatyczne lub barwne) odczytane przez program EWMAPA. Przed rozpoczęciem pracy na obrazie rastrowym (np. tiff, .jpg, .bmp, .png itp) niezbędna jest jego konwersja do formatu rastrowego obsługiwanego poprzez EWMAPĘ, a więc do pliku o rozszerzeniu .evr. Podczas wykonywania konwersji, raster może zostać wstępnie umieszczony w odpowiednim miejscu, może zostać zmieniona jego kolorystyka (np. z 16M kolorów na 256 lub kolor rastrów monochromatycznych) lub zredukowana jego rozdzielczość. Aby mapa rastrowa jak najdokładniej przedstawiała sytuację terenową, niezbędne jest jej odpowiednie wpasowanie przestrzenne. W programie dostępne jest sześć algorytmów umożliwiających przeprowadzenie tego typu operacji. Wpasowanie proste, najbardziej podstawowe, umożliwia wpasowanie rastra o cztery punkty będące narożnikami sekcji lub też na podstawie godła. W związku z faktem, iż ten typ wpasowania powoduje wyłącznie skręcenie rastra i przeskalowanie obu osi, nadaje się on jedynie do materiałów dobrej jakości lub wcześniej kalibrowanych. W wypadku, gdy kalibrowane są mapy sekcyjne, najbardziej właściwą metodą wpasowania jest wpasowanie precyzyjne, dające bardzo dobrą dokładność. Wpasowanie precyzyjne odbywa się przez określenie liczby punktów w poziomie i pionie definiujących podstawową siatkę kwadratów, co daje dwukrotnie większą dokładność niż wpasowanie proste. W podobny sposób działa wpasowanie proste o dowolne punkty. W sytuacji, gdy na kalibrowanej mapie nie jest określona siatka topograficzna, kalibrację wykonać można przez wpasowania afiniczne lub wielomianowe. Te typy wpasowań bazują na dowolnie rozmieszczonych punktach o znanych współrzędnych, przy czym współrzędne mogą być automatycznie odczytywane z mapy (po wskazaniu punktów w obrębie istniejących danych odpowiednio zlokalizowanych przestrzennie, np. bazy działek) lub mogą zostać wprowadzone manualnie. Istotną możliwością kalibracji obrazów rastrowych, jest wpasowanie ortofotograficzne, umożliwiające dokładne dopasowanie przestrzenne zdjęć lotniczych, którym podczas kalibracji nie tylko nadawane są odpowiednie współrzędne, ale również obraz jest odpowiednio zniekształcany ze względu na rzeźbę terenu (niezbędny jest w takim wypadku numeryczny model terenu).

NMT

Specyficznym typem obrazu rastrowego, który można utworzyć w EWMAPIE, jest tzw. raster opisowy, służący do prezentacji dowolnej wartości liczbowej na określonym obszarze. Raster opisowy jest typową siatką rastrową, wygenerowaną przez interpolację wartości pomiędzy poszczególnymi punktami o określonych atrybutach, w której każdy piksel prezentuje określoną wartość parametru. Dane, które mogą być prezentowane poprzez raster opisowy, to np.:

wysokość - powstaje dokładna mapa hipsometryczna obszaru (idealna do ochrony przeciwpowodziowej i analizy zagrożeń z tym związanych),
stężenie pierwiastków metali ciężkich w glebie - mapa skażenia gleb,
temperatura - rozkład temperatury na danym obszarze itd.

Utworzony raster opisowy może być prezentowany w zdefiniowej przez użytkownika palecie barw, w której do każdego przedziału wysokości nadawane są odpowiednie barwy. Przykładowo, numeryczny model terenu może być prezentowany w skali barw mapy hipsometrycznej (zieleń, żółć, czerwień). Tworzenie indywidualnej palety barw umożliwia również wykonywanie analiz wysokościowych, na przykład na podstawie modelu wysokości można wygenerować raster zasięgu strefy powodziowej przy określonym stanie rzeki, w którym kolorem oznaczone będą jedynie obszary sięgające wysokości lustra wody. Ponadto, na podstawie utworzonego rastra wysokościowego można obliczać bilans mas, podczas którego dla obszaru oznaczonego markerem powierzchniowym wyznacza się dolną wartość (np. wysokość, do której należy zrównać teren), a program oblicza objętość mas skalnych w tym rejonie.

Wydruki

Program EWMAPA posiada rozbudowane możliwości tworzenia wydruków. Podstawowym typem wydruku jest wydruk poprzez wskazany obszar, podczas którego - bezpośrednio na zdefiniowanym formacie papieru - wprowadzany jest region będący treścią mapy. Podobny wydruk można wykonać poprzez oznaczenie markerem powierzchniowym obszaru mapy, a następnie rozciągnięcie go maksymalnie względem ustawionego formatu wydruku. Poza wymienionymi, stosunkowo niedawno wprowadzoną opcją do EWMAPY, jest wydruk składany, umożliwiający umieszczenie na stronie dowolnych fragmentów mapy. Podczas wykonywania wydruku, EWMAPA daje możliwość zdefiniowania wszystkich jego parametrów, a więc kolorystyki wszystkich warstw i podwarstw (w zależności od potrzeb użytkownika, mapa może być drukowana kolorystyką ekranową lub kolorystyką skonfigurowaną specjalnie na potrzebę wydruku, ustawianą dla danej podwarstwy), skali liniowej wydruku oraz skali wydruku tekstów i symboli, regionu wycinającego, wydruku w odbiciu lustrzanym, zdeklarowania poprawek na zniekształcenie papieru i wielu innych. Aplikacja daje również możliwość wykonywania wydruków z formatkami (z opisem pozaramkowym). Formatki zdefiniowane zgodnie z wytycznymi instrukcji geodezyjnych, jak również inne formatki utworzone na bazie doświadczeń i potrzeb użytkowników EWMAPY, wgrywane są do katalogu z programem podczas instalacji. Wzorce formatek mogą być również tworzone przez każdego użytkownika według indywidualnych parametrów.

Menu widoczności i menu aktywności

Menu widoczności i aktywności stanowią definiowalne przez użytkownika paski narzędzi. Przez menu widoczności należy rozumieć pasek zawierający przyciski służące do otwierania, zamykania, uwidaczniania lub ukrywania danych, których treść jest definiowana przez użytkownika. Mogą one być zawarte na jednej podwarstwie, jednej warstwie, na wybranych warstwach, na warstwach o konkretnej nazwie itp. W menu widoczności można zawierać również makra uruchamiające poszczególne funkcje programu, np. tworzenie wyrysu składanego. Menu aktywności pozwala z kolei na zdefiniowanie określonych funkcji rysowania. Po prawidłowym zdefiniowaniu danego przycisku, jego wybór powoduje uaktywnienie odpowiedniej podwarstwy, na której ma zostać wrysowany element, a także wybranie odpowiedniego polecenia rysowania (np. wstawianie tekstu). W przypadku obu menu, do każdej zdefiniowanej pozycji można ustawić polecenie, które powinno uruchomić się jako następne (np. po wstawieniu symbolu znaku drogowego, powinno uruchomić się wstawianie tekstu z jego opisem).

Połączenie z zewnętrznymi bazami opisowymi

EWMAPA może funkcjonować jako samodzielny program zawierający dane graficzne i opisowe. Niektóre tematy wymagają jednak utworzenia bardziej skomplikowanej bazy danych opisowych, obsługiwanej przez inną aplikację. EWMAPA pozwala na połączenie dowolnej zewnętrznej bazy danych opisowych z mapą. Może to być baza jednego z programów dziedzinowych firmy GEOBID lub dowolna zewnętrzna baza danych posiadająca interfejs ODBC. Elementem łączącym dane jest numer działki lub identyfikator obiektu. Dzięki połączeniu danych graficznych i opisowych, możliwe jest sprawdzanie informacji opisowych o obiektach przez wskazanie ich na mapie, wykonywanie szrafur, wypisów oraz wielu analiz przestrzennych.

EWMAPA jako klient i serwer danych WMS

Zgodnie z ustawą o infrastrukturze informacji przestrzennej, organy administracji prowadzące rejestry publiczne, zawierające dane przestrzenne, powinny w zakresie swojej właściwości udostępnić - za pomocą środków komunikacji elektronicznej - usługi wyszukiwania, przeglądania, pobierania oraz przekształcania tych danych. Powinny je również nieodpłatnie udostępniać organom administracji, do realizacji ich zadań własnych. Program graficzny EWMAPA posiada możliwość publikowania danych w Internecie. Wystarczy jedynie, aby dane były nim skonfigurowane (widoczne). Podczas konfiguracji geoportalu należy ustalić, jakie profile będą funkcjonować w jego obrębie. Przez profile należy rozumieć możliwości dostępu do danych. Może to być profil chroniony (na przykład dla wykonawców geodezyjnych, dla jednostek zewnętrznych) czy publiczny. Dla każdego profilu definiuje się następnie, jakie warstwy i w jakiej kolorystyce będą się wyświetlały. Jedną warstwę WMS może tworzyć dowolna liczba warstw lub podwarstw EWMAPY, szrafur, rastrów lub elementów baz działek. EWMAPA może być również klientem danych WMS. Mając dostęp do Internetu, możliwe jest wyświetlanie zawartości dowolnych portali mapowych, prezentujących swoje dane w formacie WMS. Możliwe jest na przykład wyświetlenie ortofotomapy lub działek z geoportalu GUGIK jako dodatkowej informacji.

PROGRAMY OBSŁUGUJĄCE

1EWMAPA
Program jest oryginalną aplikacją obsługującą grafikę komputerową. Aplikacja została stworzona do prowadzenia danych stanowiących infrastrukturę informacji przestrzennej funkcjonującej w Polsce. Program umożliwia prowadzenie graficznej bazy danych oraz powiązanie jej z danymi opisowymi (w postaci zintegrowanej tabeli lub zewnętrznej bazy danych) oraz wykonywanie analiz przestrzennych, będąc tym samym podstawą Systemu Informacji o Terenie. Program został zaprojektowany na powszechnie dostępne komputery osobiste, umożliwiając instalowanie go nawet tam, gdzie aktualnie nie dysponuje się wystarczającymi środkami na założenie kompleksowego Systemu Informacji o Terenie. Dane w programie EWMAPA przechowywane są w pięciu podstawowych strukturach: działki, warstwy, obiekty, rastry, szrafury. W zakresie baz danych stanowiących PZGiK program pozwala na kompleksową obsługę baz danych BDOT500, GESUT oraz EGIB zgodnie ze schematami aplikacyjnymi baz wynikającymi z obowiązujących przepisów prawa. Aplikacja umożliwia również wymianę danych (eksport i import) z wykorzystaniem formatów gml, txt, dxf oraz shp.

Koszyk

Charakterystyka

Podstawa prawna